حریم شخصی...؟!

میگفت این که من چطور فکر میکنم،چطور رفتار میکنم و جهت گیری هام چه سمت و سویی دارد یک مسئله ی کاملا شخصی است،و او حق دخالت در حریم شخصی آدم ها را ندارد(بماند که در این او گفتنش  یک ضمیر مستتر تو هم خطاب به بنده وجود داشت!)

میخواستم بش بگویم: ببین حکایت ما آدم ها و دغدغه هایمان نسبت به جهت گیری ها و رفتار های اجتماعی یکدیگر، حکایت همان رزمنده ای است که وسط میدان، به همرزم اش میگوید: انگار شمشیرت را باید تیز کنی. و تو بگو چه حالی می شود اگر طرف در بیاید و بگوید: شمشیر من، مال شخصی من است و تیزکردنش هم کاری شخصی است ؛ در امور شخصی من دخالت نکن!خب او هم شاکی می شود که: شخصی باشد یا نباشد، اثرش را دارد بر کل جبهه می گذارد. کار مبارزه را برای تمام سرزمین سخت می کند. بی تفاوت بنشینم که هم خودت نفله شوی هم دیگران را زمینگیر کنی؟ آن هم به بهانه ی دخالت نکردن در حریم یکدیگر؟

میخواستم بش بگویم ما آدم ها از عالم ذر هم با هم توی یک تیم بودیم ولی نمیدانم چرا این روز ها  که بیش از پیش در معرض تهاجم و تهدید هستیم غافل و مغفول مانده ایم از یکدیگر

من باید به تو بگویم شمشیرت را تیز کن، تو هم مثلا باید بگویی اینجا نجنگ، برو آن جناح را پر کن. توصیه ی دو طرفه ای که رو به جلو است، خاضعانه ،خواهرانه، برادرانه، برای آدم های هم ولا ...

کلی حرف  داشتم که برایش بگویم اما نمیدانم چرا زبانم بندآمد،سکوت کردم و سکوت....  

  

پینوشت: 

خدا خیر دهد اویی را که حرف های یک روزش،پاسخ پرسش های امروزم بود!