میاد خاطراتم جلوی چشام...

کاروان رفت و اهل آبادی

اشــــک بودند و راه افتادند

چند فرسخ نگاه بدرقه را

در پی کاروان فرستادند...

+من جاموندم،شبیه کسی که هرچی دووید ولی نرسید...