قایــــــــــــــــــــــــــــــقـــران
نه به آبی ها دل خواهم بست، نه به دریاقایــــــــــــــــــــــــــــــقـــران
نه به آبی ها دل خواهم بست، نه به دریادرباره من
در هوس خیال او
همچو خیال گشته ام
اوست گرفته شهر دل
من به کجا سفربرم
ادامه...
محو است مرز آسمان و زمین در حریمتان
وقتی توی اوصاف بهشت می رسم به آنجاکه
"رضی الله عنهم و رضوا عنه"
یک حسرت خوبی جوانه میزند توی دلم
فکرمیکنم چه حس خوبی دارند بهشتی ها وقتی یقین دارند خدا از آن ها راضی است،و آن ها هم راضی و لبریز اند از آن همه نعمت بهشتی...
اصلن همه ی خوبی ها و نعمت های بهشتی هم که بهانه باشد
گفته اند:و رضوان من الله اکبر...
حالم خوب میشود وقتی فکرمیکنم به اینکه اسمتان رضاست
به اینکه در مقام ارتضائید
و لابد اینکه راه رضایت خدا از رضایت شما میگذرد
و خدا به دست شماست که خلایقش را راضی میکند
امام رضای مهربان خودم
راه بهشتی رضی الله عنهم و رضوا عنه از رضایت شما میگذرد
می شود از ما راضی باشید؟
بهترین با هم بودن هایمان
پیش شماست آقاجان
مهر دلمان
چقدر خواستنی است
در جوار رافت شما
مهربانیتان هر بار بیش تر از پیش مولا جانم
بسم الله
سلام علیکم و رحمه الله
عارضم خدمت اون دسته از دوستانی که گاها هنوز هم اینجا رفت و آمد میکنند که یه وقت فکر نکنید قایقران هم کانهو بخش عمده ای از وبلاگ ها به دیار باقی شتافته و نگارنده اینجا رو به مقصد سایر فضاهای مدرن مجاز آباد ترک کرده وا!
برای ما هیییچ جایی لذت وبلاگی نویسی را نداشته و نخواهد داشت و خلاصه اینکه اینجا واس ماست و اگرچه شاید کمتر از قبل اما بلاخره هستیم تا هستیم!
و اما بعد
برف و دیگر هیچ...
مثلن اینکه سرکار تو اتاق نشسته باشی و از پنجره اتاق شاهد همچین منظره ای باشی
بعد کودک درونت هر چند دقیقه یه بار هی بگه نجمه پاشو پاشو برو برف بازی الان برفا آب میشه وا.... و تازه به نشانه ی اعتراض هی پاشم بکوبونه زمین که پس چرا معطلی؟؟
از اون طرف قسمت خود متشخص پندارانه ی مغزت (!)هم بگه نه دخترم بشین سر جات، اونجایی که میرفتی تو حیاطش بازی میکردی اسمش مدرسه بود اینجا بیمارستانه تو الان ینی بزرگ شدی
من:
