آرام جانم...

همیشه نسخه های طبیبانه ات به موقع به داد دلم میرسد 

خوب میدانم که در این هیاهو های زمینی همیشه بیمار و درمانده کوی تو ام 

و تو داروی درمانم را همیشه به بهانه ای پیش از آن که دردم به فریاد برسد  رسانده ای 

این که خسته باشم و دلم هوایی پرواز شده باشد 

بخواهم بال بزنم و بنشینم بر شاخه ی درختی که هیچ کس آنجا نباشد 

بخواهم خودم باشم و خودت تنها... 

و درست در همین حال و هوا ماه محرم از راه میرسد 

و باز دوباره نم نم باران محرم عاشقمان میکند 

این روز ها انگار آدم ها مهربان تر شده اند 

انگار همه جا گرد عاشقی پاشیده اند 

خسته ام از روز های بی تو 

دست مهربانت را بر سرم بکش 

بغض هایم را ببین،اشک میشوند 

همین جا کنار حرف های فرو خورده ام،کنار دل خسته ام...  

  

خدا شاد کند روحت را سیدمرتضی آنگاه که نوشتی: 

"ولایت امام بر مخلوقات ولایت خداست،یعنی همه ذرات عالم از پای تا سر،بقایشان به جذبه ی عشقی است که آنان را به سوی امام می کشد،اما خود از این جذبه بی خبرند. 

اگر او کشکشانه ما را به سوی دوست نکشد و بر پای خویش رهایمان کند،یاران همه از راه  باز می مانیم..." 

فتح خون فصل پنجم