اللهم انی افتتح الثناء بحمدک

گزیده ای از کتاب "عاشقانه های دعای افتتاح" به ترجمه ی دکتر واحدی

اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِی فِی دُعَائِکَ وَ مَسْأَلَتِکَ

 فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِی

 وَ أَجِبْ یَا رَحِیمُ دَعْوَتِی

 وَ أَقِلْ یَا غَفُورُ عَثْرَتِی

خدای من!

خودت اجازه دادی که تورا بخوانم و نیاز هایم را از تو بخواهم...

پس بشنو ای خدای شنوا!اینک که ستایشت میکنم...

و جوابم بده ای مهربان!که دست نیاز به سویت بلند کرده ام...

و از لغزش هایم درگذر...ای خدای آمرزنده...

فَکَمْ یَا إِلَهِی مِنْ کُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا

وَ هُمُومٍ [غُمُومٍ‏] قَدْ کَشَفْتَهَا

 وَ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا

وَ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا

 وَ حَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَکَکْتَهَا

خدای من!

چه اندوه های فراوانی که برمن آسان کردی...

وچه بسیار غصه هایی که از من زدودی...

و چه گسترده لغزش هایی که از آن ها چشم پوشیدی...

و چه رحمت بی کرانی که مرا در آن غوطه ور نمودی...

و چه حلقه های دست و پاگیر بلاهایی که آن ها را باز کردی

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ قَلِیلا مِنْ کَثِیرٍ

 مَعَ حَاجَةٍ بِی إِلَیْهِ عَظِیمَةٍ

 وَ غِنَاکَ عَنْهُ قَدِیمٌ

وَ هُوَ عِنْدِی کَثِیرٌ

وَ هُوَ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسِیرٌ

الهی!

از تو گوشه ای از لطف فراوانت را در خواست میکنم...

نعمت هایی را می طلبم که سخت بدان نیازمندم

ولی تو از ازل، از آن بی نیاز بوده ای...

نعمت هایی که برای من بسیار ارزشمند است...

و ادای آن بر تو بسیار راحت و آسان

اللَّهُمَّ إِنَّ عَفْوَکَ عَنْ ذَنْبِی

 وَ تَجَاوُزَکَ عَنْ خَطِیئَتِی

 وَ صَفْحَکَ عَنْ ظُلْمِی

وَ سَتْرَکَ عَلَى [عَنْ‏] قَبِیحِ عَمَلِی

 وَ حِلْمَکَ عَنْ کَثِیرِ [کَبِیرِ] جُرْمِی

عِنْدَ مَا کَانَ مِنْ خَطَایَ [خَطَئِی‏] وَ عَمْدِی

 أَطْمَعَنِی فِی أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْکَ

الَّذِی رَزَقْتَنِی مِنْ رَحْمَتِکَ

 وَ أَرَیْتَنِی مِنْ قُدْرَتِکَ

وَ عَرَّفْتَنِی مِنْ إِجَابَتِکَ

خدایا!

گذشت تو از گناهانم

و بخشیدن خطا هایم

و چشم پوشی ات از ستمگری ام

و پرده پوشی ات بر کارهای زشتم

و بردباری ات بر بزه های فراوانم

که چه از روی خطا و چه از سر عمد بوده است...

مرا به طمع انداخت که از تو چیز هایی بخواهم که هرگز شایستگی آن را ندارم.

چیز هایی که تو از روی مهربانی روزی ام کردی

و قدرتت را درآن به من نشان دادی

و مرا با اجابت و پاسخ به آن ها آشنا کردی

فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِنا

وَ أَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِسا

لا خَائِفا وَ لا وَجِلا

مُدِلا عَلَیْکَ فِیمَا قَصَدْتُ فِیهِ [بِهِ‏] إِلَیْکَ

فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی [عَلَیَ‏] عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ

وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی

 لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ

و من اینک با قلبی مطمئن و آرام تو را میخوانم

و تنها از روی انس و علاقه و نه از روی ترس،حاجاتم را از تو میخواهم

و تازه برایت ناز هم میکنم که روی به سویت آورده ام

به گونه ای که حتی وقتی خواسته ام دیرتر اجابت میشود از روی جهل تو را ملامت میکنم

غافل از آنکه شاید دیر برآورده شدن خواسته هایم بهتر باشد

چه آنکه تو بر عاقبت هرچیز دانایی